De vraagt rijst hoe Wilhelmina aan deze indrukwekkende verzameling van bijna 700 miniaturen kwam? Zelf verwierf zij weinig exemplaren. Verwerving en vererving van haar ouders hebben de verzameling tot stand gebracht.

Er zijn weinig bronnen overgeleverd met betrekking tot de oorsprong van de miniaturencollectie van de Oranje-Nassau’s. Uit inventarissen van Frederik Hendrik en Amalia van Solms blijkt dat zij enkele portretminiaturen in hun bezit hadden maar deze stukken raakten door o.a. vererving verspreid en van de radar. Een van de vroegste aanwijzingen van een verzameling miniaturen is een beschrijving van de inventaris van koningin Maria II Stuart “Twee kisten met minjaturen”. Een roerige geschiedenis van deze prille oorsprong van de miniatuurverzameling begint hier. Na het overlijden van Mary worden de kisten naar het Hof te Leeuwarden gebracht. Uit de inventarissen van dit Stadhouderlijk Hof uit 1712 en 1743 blijkt dat werken van grote kunstenaars als Holbein, Oliver en Cooper onderdeel uitmaakten van de verzameling. Na een kleine omzwerving kwam de miniaturencollectie van Mary terecht bij een nieuwe eigenaar, de jonge Prins Willem V. Gek genoeg heeft hij, groot verzamelaar als hij was, zijn miniatuurcollectie (van ongeveer 150 stuks) nooit aangevuld. Een echte passie voor miniaturen leefde meer bij zijn vrouw, Wilhelmina van Pruisen, die zelf ook miniaturen schilderde. Dat Willem V de portretminiatuurverzameling niet uitbreidde, wil niet zeggen dat hij de miniaturen niet waardeerde. Een selectie van de kleine portretjes hing hij aan de wanden van zijn privévertrekken in het Stadhouderlijk Kwartier in Den Haag. De miniaturen hingen tussen de portretten van groot formaat binnen de intieme sfeer van een familiekabinet. Deze ruimte leidde naar het privékabinet van de Stadhouder waar de kostbaarste miniaturen hingen.