En dan is het opeens 7 januari 1937. De straten in Den Haag lopen vol. Vlak voor het vertrek van de bruidsstoet loopt het Noordeinde vol met marechaussee, rijdende artillerie, muziekcorps en gala-hofrijtuigen. Wanneer de Gouden Koets op het voorplein staat, verschijnt het bruidspaar op het bordes en mogen de aanwezige belangstellenden eindelijk het trouwtoilet van Prinses Juliana bewonderen. Juliana breekt met de hoftraditie en heeft zo haar eigen ideeën bij haar trouwjapon. Volgens de overlevering zou de prinses het modehuis Kuhne zelf aanwijzingen hebben gegeven voor het ontwerp. Haar ivoorkleurige satijnen japon heeft een eenvoudig model met een gedrapeerd silhouet. Een winterbruiloft betekent ijzige kou. Bij het huwelijk van Koningin Wilhelmina wordt de kerk nog verwarmd door speciaal aangebrachte kachels. Maar Juliana krijgt bijzonder praktisch een wollen onderjurk van haar moeder. Het doet het model van de trouwjapon geen goed, maar de prinses blijft wel lekker warm. Over de jurk valt een manteau de cour met een sleep van vijf meter lang. De stof is gemaakt door het Parijse huis Bianchini. Mevrouw Strauss, directeur van modehuis Kuhne, reist hiervoor meerdere malen naar Parijs.